Wie is de persoon achter de gebruikersnaam? Wij vonden het een goed idee om onszelf als team zijnde eens voor te stellen, elke zaterdag zullen we een blog plaatsen om één van onze teamleden voor te stellen. Vandaag vertelt Tara's avonturen over wie zij is en wat ze hier komt doen.
Over mijzelf
Als nieuwste teamlid van Equinemarkt mag ik mij ook even voorstellen: ik ben Frouwkje, woonachtig in Drenthe samen met vriend Rico en Rottweiler Hannes. Mijn paard Tara staat op vijf minuten rijden van onze woning op onze kleinschalige pensionstal welke ik samen met een vriendin run. Ik heb twee echte uitlaatkleppen in mijn leven: mijn paard Tara en mijn cross auto. Helaas is de laatste de schuur al weer een tijdje niet uit geweest dankzij de Corona periode.
Mijn paardenleven
Als oudste dochter van een dierenarts ben ik opgegroeid met en tussen de dieren. Altijd als mijn vader naar een paard ging in zijn praktijk, moest en zou ik, tot vervelends aan toe mee. Toen ik dan ein-de-lijk zes jaar werd mocht ik op paardrijles van mijn ouders. Toen na twee jaar bleek dat ik paarden nog steeds geweldig vond kwam er een eigen pony: Svedka, een New Forest x Arabier. Wat hebben we samen leuke dingen beleeft! Eindeloos door de bossen crossen, af en toe een wedstrijdje en mijn eerste trektocht.
Svedka
Toen ik te groot werd voor Svedka nam mijn zusje haar over en kreeg ik Alcar, een Volbloed Arabier. Alcar was een geval apart, had soms wat rare trekjes, maar ook met hem heb ik een geweldige tijd beleefd. Veelal op buitenrit. Samen met mijn zusje en Svedka hebben Alcar en ik ook een trektocht gemaakt.
Alcar en ik tijdens een optocht in het dorp
Vlak na het maken van bovenstaande foto overleed Alcar aan een maagkanteling. Svedka was twee jaar daarvoor overleden. En toen… ben ik gestopt…. zeventien jaar lang heb ik niet meer gereden. Natuurlijk kriebelde het af en toe wel, maar een paard paste op dat moment niet in mijn leven…. totdat ik in 2017 met een paar vriendinnen op Ameland was en zij, twee paardenmeisjes, een rit wilden maken over het strand. Onder het mom van "ik heb jaren ervaring" ben ik met de gevorderden groep mee gegaan en was het toen slapende paardenvirus weer wakker geschud. En opeens, een jaar later, kwam zij voorbij op mijn Facebook. Te koop: Irish Cob x merrie van 4 jaar. Niet de Arabier welke ik graag zou willen hebben als er weer een paard zou komen, maar een Tinker met een prachtig hoofd! De volgende dag kwam ze weer voorbij. Ik zei tegen Rico: "mijn paard staat op internet!" Hij keek mij aan en zei dat ik even normaal moest doen. '"Hoezo jouw paard?" De volgende dag kwam ze weer voorbij en heb ik de stal gemaild waar ze stond. Ik heb haar ongezien gereserveerd. Snel op zoek naar stalling, welke ik vond in een pensionstal vlakbij huis, want Rico zag het niet zitten dat ze bij ons thuis kwam te staan, ondanks dat we wel ruimte hebben bij huis (hij zag zijn nieuwe schuur al in rook opgaan 😉). Een week later reed ik met een vriendin en trailer naar Hellevoetsluis om Tara op te halen. Tara, een vier jarige, hele groene merrie die het nodige had meegemaakt in haar korte leven. Zo kwam ik later na wat speurwerk te weten dat ik al eigenaar negen was.
Tara was in het begin overal bang voor, geen vertrouwen meer in de mens. We zijn gestart met schriktrainingen en ook direct met buitenritten. Langzaam maar zeker werd ze steeds zekerder en met veel vallen en opstaan kan ik nu, vier jaar later, zeggen dat ze steeds stabieler wordt. De onzekerheid van haar raakt steeds meer op de achtergrond en ook al heeft ze af en toe nog even een raar momentje en lig ik er weer eens naast, we zijn nu echt een team! Een team dat samen de wereld ontdekt.
Het liefste zijn we in de Drentse bossen te vinden. Dagritten, buitenritten en trektochten zijn echt ons ding, als het maar in de natuur is. Bakwerk vinden we allebei niet leuk, al hebben we, sinds dat Tara niet meer bang is voor de hindernissen, de Trail ontdekt. Om de week hebben we les van een westerninstructrice. Vanwege de Trail en het Polebenden, wat we ook erg leuk vinden, doen we af en toe mee aan een onderlinge westernwedstrijd.
In 2020 heb ik Tara samen met vier vriendjes verhuisd naar onze eigen pensionstal in de leegstaande manege bij ons op het dorp. Samen met vriendin Merel ben ik deze stal gestart. Onze vorige stal stopte er mee en Merel en ik zaten op één lijn qua voerbeleid en hoe we het allemaal graag wilden hebben. Omdat ik naast de stal nog fulltime werk is het heel fijn om het samen te doen. We hebben twee binnen bakken (die ik dus zeer weinig gebruik) en twee buitenbakken tot onze beschikking. Inmiddels hebben we zes paarden in pension staan bij ons.
Wat ik op Equinemarkt doe
Toen ik op Facebook aan het scrollen was viel mijn oog op een advertentie van Equinemarkt waarin ze een nieuwe blogger zochten. Van Tara's avonturen hield ik al een persoonlijke blog bij, dus waarom ook niet bloggen op een paarden-platform om zo onze leuke ritten, trektochten en ervaringen te delen met andere paardenliefhebbers? Ik stuurde mijn sollicitatie en een paar dagen later had ik al bericht dat ik was aangenomen.
Ik hoop dat jullie net zo genieten van onze blogs als wij dat doen met rijden en schrijven.
Liefs Frouwkje en Tara
