Maak kennis met Yuki, een kitten van ongeveer 4 maanden, die een ontzettend zwaar begin kent van zijn leven.
Ik werk als paraveterinair en zoals overal krijgen wij ook wel eens aparte casussen die ons aan het hart gaan. Een kleine 1,5 week geleden werden wij 's avonds laat gebeld dat er een kat was gevonden op straat die dringend medische hulp nodig had. Bij binnenkomst bleek dat hij een mega bijtwond op zijn buik had (van halverwege zijn linkerzijde tot halverwege zijn rechterzijde) en ook nog een gebroken achterpoot.
Hij was niet gechipt, dus de baasjes waren op dat moment niet bekend. De buikwond hebben we gehecht en de gebroken poot zit in het verband.
Een dag later melden de oorspronkelijke eigenaar zich, maar mede door de medische kosten, hebben zij besloten om Yuki af te staan.
En toen begon het. Yuki heeft iets over zich heen, waardoor ik spontaan stapelverliefd op hem ben geworden. Echter wilde ik me op dat moment nog niet te veel aan hem hechten, omdat het nog niet helemaal zeker was of ik hem zelf mee naar huis kon nemen en kon houden.
Enkele dagen later… stond het weekend voor de deur. Ik werk op een kleine praktijk waar in het weekend dus nooit iemand aanwezig is. Yuki moest dus met iemand mee naar huis om verzorgd te worden. Aangezien ik stiekem toch al verkocht was, heb ik besloten om hem mee naar huis te nemen. In eerste instantie dus alleen voor het weekend.
Op zaterdag zag ik dat de huid boven zijn gehechte buikwond donkerder begon te kleuren. Geen goed teken dus. De dag daarna is zijn buikwond volledig open gescheurd. De donkere huid was aan het afsterven en hield de wond dus niet meer bij elkaar. Flink balen, maar niet het einde van de wereld. Opnieuw hechten kon niet, ook dan zou de wond uitscheuren en dan zijn we uiteindelijk alleen nog maar verder van huis. Dus, flinke dot honingzalf erop en flink verbonden met verband. Maar het zou geen kat zijn als hij niet zou doen alsof zijn achterpoten niet meer werkten en dus niet meer wilde lopen… 😂 helaas blijft een buikverband altijd moeilijk zitten. Gelukkig kan ik verband meenemen van het werk en het zelf elke dag opnieuw verbinden.
En toen… zaten zowel zijn buik als zijn poot in het verband… 
Ik heb ook foto's van de (open) wond, maar deze zijn vrij heftig om zomaar op internet te gooien. Deze zet ik er daarom bewust niet bij in dit topic.
Het weekend was voorbij, het was weer maandag, wat betekende dat ik weer aan het werk moest en ik meer duidelijkheid zou krijgen of ik Yuki kon houden of niet. Er was namelijk gedoe met meerdere instanties hierover. In eerste instantie kreeg ik te horen dat het niet kon. En ondanks dat ik had gezegd om me niet aan hem te gaan hechten om deze reden, was dat onbewust toch al gebeurd. Tranen voor mij dus. Echter nog geen 5 minuten later bleek dat ik hem toch kon houden. Nog meer tranen dus, maar dan van blijdschap!
En toen was hij officieel thuis! 😍 Het is nog flink wennen voor hem, maar het is al een echte draak aan het worden.
En waar ik een beetje bang was of het goed zou gaan tussen hem en mijn hond, gaat dat tot nu toe ook verrassend goed!
