Omdat wij onze stal / c.q. weide en paddock huren vind ik het soms wat lastig om er een zo "natuurlijk" mogelijk paradijs van te maken voor onze paarden. Het liefste zou ik namelijk een Paddock Paradise aanleggen. Helaas wordt onze paddock ook af en toe gebruikt voor andere doeleinden en de weide opofferen vind ik erg jammer, daar ik de gras behoefte van onze paarden ook zeer belangrijk vind.
Daarom ben ik op zoek gegaan naar andere opties, en deze zijn er gelukkig, met enige creativiteit, legio te vinden. Zo heb ik het idee voor een pluktuin al klaar liggen, deze is gelukkig wel makkelijk te realiseren op het terrein, krijgen de paarden al vaak wilgen- en berkentakken om te knabbelen, heb ik een schuurpaal staan met bezems er aan, hebben ze verschillende voerpunten en op de paddock staan bomen als natuurlijke beschutting .
Nu viel het mij op dat mijn paard Tara, wanneer we op veengrond rijden, zij nog weleens een hap veen mee snaait onderweg. In mijn ogen betekend dat dat ze toch behoefte of te kort heeft aan bepaalde mineralen. Ik ben een zoektocht gestart naar mineralen voor paarden en kwam al snel uit op de website van Femke Dölle.
Femke heeft een prachtige Paddock Paradise gerealiseerd voor haar paarden en wanneer ik haar cv lees heeft ze een enorme schat aan kennis betreft het natuurlijk welzijn van paarden. Via haar website kwam ik uit op haar blog over haar mineralenbuffet. Wat een tof idee! Hierbij een stukje uit haar blog:
AAN STENEN EN GROND LIKKEN
In de vrije natuur weten paarden prima wat ze moeten eten om gezond te blijven. Vitamines maakt een gezond paardenlijf doorgaans zelf aan. Maar om aan de nodige mineralen en sporenelementen te komen, snoepen paarden in het wild de hele dag door van allerlei grassen, planten, kruiden, struiken en bomen. Omdat wij onze paarden vaak eenzijdig voeren met hooi en gras en misschien een brok, is het niet ondenkbaar dat ze tekorten oplopen. Je ziet je paard dan zand eten of ze schrapen aarde weg om vervolgens aan de stenen en grond eronder te likken. Om tekorten op te lossen, bied ik mijn paarden een mineralenbuffet en zoutstenen aan.
ZES EMMERS MET INGREDIËNTEN
Een paard kan pas goed functioneren als het in de basis, met name huisvesting en voeding goed wordt gehouden. Ik ben me daarin gaan verdiepen. Hoewel ik al een uitgebreid voermanagement heb en diverse borders met planten, kruiden en bomen waarvan mijn paarden kunnen snoepen, wilde ik ze de keuze geven uit andere voeding die mineralen en sporen bevat. Vandaar de zes emmertjes water waaraan ik verschillende ingrediënten heb toegevoegd. Ik merk dat ze er naar behoefte van drinken. Keltisch zeezout met IJslands zeewier is bijna het hele jaar rond wel favoriet. In de afgelopen herfst werd de diatomeeënaarde en veendrenkstof regelmatig gedronken en in de zomer kiezen ze vaker voor de appelazijn. Je zou denken dat ze in de winter meer behoefte hebben aan allerlei mineralen, maar ook dan drinken ze vaak van het Keltisch zeezout met IJslands zeewier. Dit verschilt natuurlijk per paard. Jouw paard kan dus een hele andere voorkeur hebben. Ik houd een notitie bij in welke periode mijn paard een bepaald ingrediënt vooral drinkt. Na een tijdje heb ik een mooi logboek gecreëerd wat ik in de jaren erna met elkaar kan vergelijken. Zo krijg ik een goed beeld van hun gezondheid.
VRIJE EETKEUZE
Sommige ingrediënten zakken naar de bodem, daarom roer ik het af en toe als ik er ben voor de dagelijkse verzorging. Ik laat de emmers nooit langer dan 48 tot 72 uur staan, maar het gebeurt zelden dat ik iets weg moet gooien. Misschien in het begin iets vaker omdat ik ging experimenteren om te zien waar de behoeftes liggen. Ook per seizoen is het even aankijken wat ze op dat moment graag drinken. Maar ik ‘verspil’ dan hooguit een paar emmertjes. En die ‘verspilling’ wordt goed besteed, want ik gooi het over de borders; dat is goed voor het bodemleven. Hoe vaak ik het geef, hangt af van de behoefte van het paard. In het voorjaar en in de zomer vul ik het mineralenbuffet ongeveer drie keer per week. In het najaar en winter is er minder behoefte en laat ik het buffet soms een aantal weken leeg. In een emmertje los ik iets meer dan de aanbevolen dagelijkse hoeveelheid op. Dit staat meestal op de verpakking van de producten. Omdat mijn paarden al jaren een vrije eetkeuze hebben, hebben ze een ‘neus’ ontwikkeld voor hoeveel ze waarvan nodig hebben. Dit geldt niet voor ieder paard! Bij twijfel – of als je paard gezondheidsproblemen heeft of medicijnen krijgt – raadpleeg je voordat je het geeft uiteraard eerst een voedingsdeskundige of dierenarts.
(bron: blog Fenke Dölle)
Als proef heb ik het mini mineralenbuffet besteld bij Femke. Zo kan ik met haar tips eens kijken waar onze paarden behoefte aan hebben. Gisteren heb ik het mineralenbuffet (met lege emmers) alvast neergezet. Op stal stond nog een oude voertrog voor de manege paarden die hier vroeger stonden, gemaakt van een oude rioleringsbuis. Hier passen vijf emmers in en aan de zijkanten heb ik likstenen gelegd. Een himalaya liksteen en een gewone liksteen. En gelukkig heb ik hem al even geplaatst zodat de paarden er even aan kunnen wennen, voor ik de mineralen in de emmers doe, want diva Tara durfde er niet bij in de buurt te komen en vond het maar eng.
In het mini mineralenbuffet zitten de volgende mineralen:
- Keltisch zeezout: bevat essentiële mineralen en sporenelementen en in verhouding veel magnesium.
- IJslands zeewier: is rijk aan calcium, natrium, ijzer, jodium en vitamine C en E.
- Diatomeeënaarde: bevat veel silicium en ongeveer vijftien andere sporenelementen.
- Moeder aarde: bevat veel mineralen en sporenelementen met een hoog gehalte aan silicium.
- Spirulina: is zeer rijk aan eiwitten en vitaminen.
Ik zal in de reacties mijn bevindingen delen met jullie.
Hebben jullie ook dingen gedaan om aan de natuurlijke behoeften van jullie paarden te voldoen? Laat een reactie achter in de comments.
