Mensen die mij al langer volgen hebben de foto's waarschijnlijk al weleens voorbij zien komen waarbij ik Taar in de pauzes, tijdens onze ritten los heb staan. Nu is het tijd om weer een stapje verder te gaan en hebben we het vrij wandelen ontdekt.
Vrij wandelen?
Vrij wandelen, de naam zegt het al een beetje: je maakt een wandeling samen met je paard, je paard loopt los met je mee.
Hoe is het bij ons begonnen?
Bij Taar en mij is het zo gegroeid. Tara heeft waarschijnlijk ooit een trauma opgelopen tijdens het vast staan. Inmiddels lukt het wel, maar ze vindt het niet fijn. Omdat ze (redelijk) blijft staan, ben ik haar losstaand gaan poetsen en opzadelen (alleen met aansingelen gaat ze lopen, ook een traumaatje). Toen we steeds meer met de trailer weg gingen, moest ik ook hier een oplossing voor verzinnen. Ik hield haar eerst vast aan het touw, maar dit was lastig, omdat je alles moet pakken en dan ook nog een paard vast hebt. Daarom heb ik een longeerlijn aangeschaft. Het uiteinde legde ik dan bij mij neer, mocht Tara weg lopen dan kon ik er nog gauw op staan (hartstikke dom idee natuurlijk, als 564 kilo gaat lopen terwijl ik op het touw sta wordt ik omver gekegeld, maar goed…) Al gauw merkte ik dat, zodra ze gras voor haar neus had, ze netjes bleef staan. Dit gaf mij zo veel vertrouwen in haar dat ik haar dus los liet staan.
Als wij met anderen rijden, merkte ik dat Tara deze paarden altijd zag als haar kudde. Tempo aanpassen, niet achterop raken of wachten wanneer een ander paard achterop raakte. Hier ben ik over na gaan denken: als wij alleen rijden, ziet ze mij dan als haar kudde? Ik dacht van wel. Ik ben er weleens naast gaan lopen met de longeerlijn en heb wat tempo wisselingen gedaan. Of ik ging plots de andere kant op of nam een wending. Zonder dwang deed zij dit ook allemaal, dus mijn theorie klopte volgens mij: als wij alleen zijn, ben ik haar kudde.
Dus, de proef op de som, tijdens één van onze pauzes tijdens een rit heb ik Tara losgelaten. Wel met de longeerlijn er aan die ik op de grond liet liggen.
Dit ging heel erg goed. En tijdens het observeren merkte ik dat Tara mij altijd in de gaten hield. Of met haar zicht, en/ of met haar oren. Altijd staat er één oor naar mij gedraaid. Dus na een paar goede ervaringen was het tijd om de longeerlijn helemaal af te koppelen. Beetje spannend, maar waarom zou ze er nu van tussen gaan? Dit gebeurde niet. Mijn vertrouwen groeide steeds meer, en daarmee ook Tara's vertrouwen. Af en toe loopt ze iets te ver weg naar mijn zin, maar als ik haar oor dan mijn kant op gericht zie, weet ik dat ze mij nog steeds in haar vizier heeft. Als ik verder wil dan kan ik haar ook gewoon ophalen, zonder dat ze weg loopt.
Omdat dit zo goed ging kreeg ik vertrouwen dat ze ook wel los met mij mee zou kunnen lopen. Dit hebben we eerst in de veiligheid van de eigen omgeving geoefend. Los mee naar en van de weide. Natuurlijk volgt ze de andere paarden dan wel, maar toch, dit ging ook goed. Wel merkte ik dat ze in eigen omgeving veel zekerder was. Af en toe bleef ze halverwege staan grazen, dan moest ik, nadat ik de rest had weggebracht, terug om haar op te pikken. Dus ik moest het gaan proberen op een voor haar vreemde plek.
Helaas ontkwam ik ook niet aan de Corona in juli dit jaar. Omdat we daardoor drie weken niks hadden gedaan, bedacht ik dat we, om ons beider conditie weer op te bouwen, eerst maar eens samen gingen wandelen. Rugzak mee en daar gingen we. Ik merkte dat Tara goed gericht was op mij, dus heb ik haar vlak voor dat we weer bij de trailer waren losgemaakt.
Dit ging prima. Ook dit heb ik weer een aantal keer gedaan. Steeds een stukje verder. Toen we twee week geleden op vakantie waren op de Veluwe durfde ik het aan om haar een nog langer stuk los te doen. Wat gaaf dat dit lukte! Stapje voor stapje zijn we dit aan het uitbouwen. Nu lijkt het mij heel handig als ik met signalen kan gaan werken, dus ik ben nu bezig met hand/arm signalen haar te leren dat ze komt, dat ze moet stoppen of dat ze moet doorlopen. Gelukkig is ze echt een hele snelle leerling.
Dit lijkt mij ook leuk, maar hoe begin je?
De basisonderdelen van vrij wandelen met je paard zijn vertrouwen, wederzijds respect en connectie. Mis je één van deze onderdelen, dan is het niet verstandig te gaan vrij wandelen.
Vertrouwen
Vertrouwen is het geloof dat je hebt dat anderen jouw positieve verwachtingen van hen zullen waarmaken. Dat de ander wil (de intentie heeft), kan (de capaciteiten heeft) en doet (gedrag vertoont) wat je van hem of haar verwacht.
Wederzijds respect
Elkaar respecteren betekent elkaar begrijpen en waarderen, hun manier van kijken en leven, hun houding ten opzichte van dingen, hun interesses, hun behoeften en hun zorgen, en het is alleen mogelijk als de ander je op dezelfde manier kan begrijpen en waarderen.
Connectie
In connectie/ verbinding staan met je paard betekent het begin van een sterke band. Elkaar begrijpen, blij zijn met elkaars aanwezigheid, subtiel met elkaar communiceren. Elkaar zien en aanvoelen.
Bovenstaande onderdelen krijg je natuurlijk niet voor elkaar door alleen maar met je paard te rijden. Ook een poetsbeurt is niet genoeg, maar kan wel onderdeel zijn. Denk eens over het volgende na: hoe mooi is het dat een levend wezen van 500 plus kg jou van alles met hem/haar laat doen?
Ga eens een poos bij je paard in de paddock/weide zitten. Observeer je paard. Hoe is je paard in de kudde, wat doet je paard, welke signalen geeft je paard af (kijk vooral naar het orenspel), houd je paard jou in de gaten, komt je paard naar jou toe (doet je paard dit, beloon hem of haar dan met je stem of een brokje)? Doe dit ook eens in de stal. Ik persoonlijk vind het erg leuk om bij mijn paard in de stal te gaan zitten. Ik zit gewoon op de grond, maar op een stoel of krukje kan natuurlijk ook. Vaak komt ze bij mij staan en mag ik haar op of onder haar hoofd kriebelen.
Ga ook op wandeling met je paard. Heeft je paard aandacht voor jou, of vooral voor de graspollen en blaadjes. Is het een gevecht om je paard mee te krijgen of loopt je paard snel weer met je mee.
Bouw aan de band met elkaar. Rijden is erg leuk, maar wanneer je alleen maar rijd, bouw je niet aan bovenstaande onderdelen.
Wanneer je het gevoel hebt dat bovenstaande onderdelen goed zitten tussen jullie, kan je eens in een dichte bak proberen te vrij wandelen. Ik zou dit zelf in de buitenbak doen, aangezien hier meer afleiding is en je hierdoor gelijk ziet of je paard, ondanks de afleidingen nog gefocust is op jou. Laat je paard eerst naast je lopen aan een touw. Laat het touw in een boogje hangen, volgt je paard? En wat gebeurt er als je afwend of plots stopt? Gaat dit allemaal goed, haak je paard dan los. Ga niet gelijk uren door. Volgt je paard je een klein stukje, over bijvoorbeeld de A-C lijn, beloon hem of haar dan uitgebreid. Klik hem of haar weer vast en stop dan. Zo heb je een positieve afsluiting. Bouw het steeds meer uit.
Nu komen we weer op het belangrijkste woordje: vertrouwen. Heb je na bovenbeschreven oefeningen genoeg vertrouwen opgebouwd om te gaan vrij wandelen? En kan je paard het aan denk je? Dan kan je het proberen in een veilige omgeving. Een veilige omgeving is bijvoorbeeld een bos wat is afgesloten, waar je paard, mocht het niet goed gaan, niet de weg op kan rennen en zo zichzelf en anderen in gevaar kan brengen. Of vraag een boer in de buurt of je even op hun weiland mag oefenen.
Wanneer je zoveel vertrouwen hebt opgebouwd samen, is het tijd voor de laatste stap. Het ultieme gevoel van vrijheid, het vrij wandelen. Als je het fijner vind, laat dan de leadrope aan het halster zitten en doe deze over de rug van je paard heen. Mocht je paard onverhoopt toch schrikken of weglopen dan is hij of zij makkelijker te pakken. Wees je ten aller tijde bewust: jij bent de leider, jij bepaalt uiteindelijk het tempo en hoe lang er gegraasd wordt. Het is niet erg als je je paard even weer op weg moet helpen, en houd dit ook vol, je paard leert dan dat hij of zij meer vrijheid krijgt als het gewoon bij jou blijft. Het allerbelangrijkste: Geniet! Geniet van de vrijheid, van de band die je met je paard hebt en de diepe connectie. Het gevoel is haast onbeschrijflijk!
