In deze serie neem ik jullie mee in de ontwikkelingen van mijn eigen equihabitat. In maart 2022 ben ik gestart met de inrichting van het perceel. Het moet een plek worden waar de paarden worden voorzien in hun natuurlijke behoefte, maar waar ook veel ruimte is voor andere dieren zoals amfibiën, vogels, klein wild, knagers en insecten. En natuurlijk een diversiteit aan planten en grassen.
Mijn collega-blogger Taras-avonturen plaatst wekelijks een mooie blog over kruiden. Op onze plek is er absoluut ruimte voor kruiden, grassen en bloemen. Maar het moet wel veilig zijn voor de paarden. Een grote nachtmerrie van iedere paardenhouder is toch wel de weides vol zuring en jacobskruiskruid. Je weet wel, die hoge planten met die kleine gele bloemetjes die ook vaak in de berm staan. En ondanks dat men zegt dat ze de verse plant niet eten, wil je deze gewoon niet in je wei hebben. Want zodra ze uit gaan zaaien overwoekert het alles en blijft er geen gras meer over. Daarbij kunnen paarden bij teveel eten hier leverfalen van krijgen. Redenen genoeg om deze te verwijderen.
Jacobskruiskruid (JKK) is een 2-jarige plant. Het eerste jaar komen er nog geen bloemen in, maar komen ze op als rozetten. Het blad lijkt wat op rucola.
De eerste maand ben ik alleen maar bezig geweest deze rozetten uit te steken. Ze hebben hier handige onkruidstekers voor, maar een spade werkt ook prima. Plant eruit, gat weer opvullen met grond of zand en verder naar de volgende. Het land leek wel gatenkaas.
Ik overdrijf niet als ik zeg dat ik van de helft van het land al 5 kruiwagens JKK haalde.
Ook zuring is een ongewild onkruid in je weide. Dit is overigens wel heel dubbel. Veel zuring vertelt dat je grond verdicht en verzuurd is. Zuring heeft een dikke wortel, ook wel aardpen genoemd, waarmee de plant de grond weer lucht geeft en het bodemleven weer kans geeft om de grond vruchtbaarder te maken. Voor de paarden is zuring giftig, maar niet zo erg als JKK. En ook dit laten ze vaak staan. Wij hebben er voor gekozen om de plant steeds te maaien voor de zaadlijsten zichtbaar zijn, zodat de wortel wel de kans krijgt de grond te herstellen, maar de plant niet verder kan uitzaaien.
Brandnetel is een ander onkruid dat de paarden niet eten. Maar in tegenstelling tot JKK en zuring is dit wel een enorm nuttig kruid. Ik laat het dan ook groeien en zodra het tegen het draad groeit of te lang wordt, knip ik het af. Ik laat het liggen en al na een paar minuten eten de paarden het goed. Over de werking en nuttigheid van brandnetel kun je hier meer lezen: Eetbare planten en bomen: Brandnetel - Blog - Equinemarkt Forum
En ook planten als duizenblad, weegbree, paardenbloem zijn zeer nuttig. Voor de paarden hebben ze een heilzame werking en het zegt ook iets over je grond. Lekker laten staan dus. Zo krijg je een kruidenrijk grasland, dat zeer waardevol is voor de biodiversiteit, maar ook voor je paard(en).
Zo vlak voor de zomer besloot de 2-jarige variant van JKK op te komen. De gele bloemen dus. Dat werd weer een rondje uitsteken. Of uittrekken in dit geval. Trek hierbij wel handschoenen aan, want ook voor ons is JKK giftig en kan opgenomen worden door de huid!
Voor de paarden is dit onkruid overigens giftig, maar tegelijkertijd is dit de enige plek waar de sint-jacobsvlinder goed gedijt. In veel planten waren dan ook rupsen te vinden. Ik heb de planten buiten de omheining dan ook laten staan, maar wel de koppen gesneld, zodat ze niet uit konden zaaien. Zo kon de rups zich toch ontwikkelen.
