In deze serie neem ik jullie mee in de ontwikkelingen van mijn eigen equihabitat. In maart 2022 ben ik gestart met de inrichting van het perceel. Het moet een plek worden waar de paarden worden voorzien in hun natuurlijke behoefte, maar waar ook veel ruimte is voor andere dieren zoals amfibiën, vogels, klein wild, knagers en insecten. En natuurlijk een diversiteit aan planten en grassen.
Deze blog had ik aan het begin kunnen schrijven, want je bodem is eigenlijk het allerbelangrijkste bij de start van een project als dit. Maar waarom schrijf ik dit dan nu pas?
In maart zijn we een jaar bezig met het perceel. En je hebt een jaar nodig om het land goed te leren kennen. Wat we vooraf wisten was vrij weinig: het is zandgrond en tussen het hoogste en laagste deel zit bijna een meter verschil. Daarnaast liepen er al zo'n 30 jaar het jaar rond shetlanders en er heeft een boerenschuur gestaan. De grond heeft archeologische waarde, wat betekent dat we niet dieper mogen graven dan 30cm. Het perceel heeft een agrarische bestemming en de bodem keren mag niet.
Bij de aanleg hebben we sowieso rekening gehouden met het hoogteverschil. Op het laagste deel liggen de snackweitjes, voor de zomer dachten we. Op het hoge deel 1 wei voor de winter (op te delen in 4 stukken) en een track er omheen, de wintertrack dachten we. In de praktijk bleek de wintertrack in het najaar en de winter onbruikbaar vanwege de esdoorn die er naast stond en het stuk dus afgesloten is. En de zomerweitjes bleken best okee te blijven, waardoor 1 weitje winterwei is geworden waar ze af en toe op mogen.
En verder was het afwachten wat de grond zou doen met droogte, nattigheid en vorst. Nou, droogte hebben we gehad. Wel tegen de 40 graden aan en maanden geen regen. Echt droog dus. De weitjes droogden uit, de track was keihard. Maar op plekken ook heel goed, met name onder de bomen. Zwarte grond, het lijkt op bosgrond. Die keiharde track en zwarte grond zorgt met nattigheid voor gladde stukken. Met name de stukken waar ze veel staan (voerplekken) of lopen (doorgangen). Deze zijn aangetekend op de kaart en kunnen we van de zomer aanpakken. Op een aantal stukken hadden we al grof zand gestort en dit houdt zich goed. We hebben nog een berg zand, dus dit gaan we op de doorgangen weer doen.
De gladde stukken op de track kunnen we afsluiten als het echt te gek wordt. Maar het liefst zou ik er lavasplit op gooien. Dat maakt de bodem ruw, luchtig en niet glad. En door de kleur valt het mooi weg in de zwarte grond. Het is nog wel even een investering, dus daar moeten we goed over nadenken.
De oorspronkelijke winterwei gaan we opdelen met een track middendoor. Of eigenlijk verleggen we de oorspronkelijke wintertrack zo dat hij ruim om de esdoorn heen loopt en we geen last hebben van vallend blad, zaden en jonge scheuten. De stal hebben we op de hoogste plek geplaatst en een paddock gemaakt. Daarnaast ligt onze 'bak'. Niet groot, maar je kunt er prima grondwerken. En dat is altijd droog. Zo hebben ze een prima ruimte waar ze altijd droog kunnen staan.
Ik denk dat dit nog wel het moeilijkste is geweest (en nog steeds) van de hele aanleg. Je kunt je plannen nog zo mooi uitdenken, maar als je de grond niet kent én je hebt beperkte mogelijkheden, dan moet je nog wel eens afwijken van je oorspronkelijke plan. Je wilt immers geen ongelukken of valpartijen door harde of juist gladde grond.
